Gozo is 14 kilometer lang en 7 kilometer breed en totaal 67 vierkante kilometer groot. Er wonen 29.000 inwoners, die voornamelijk bestaan van toerisme, landbouw en visserij. De belangrijkste plaats is Victoria. Daar is de centrale administratie en het eilandbestuur gevestigd. Kenmerkende en karakteristieke plaatsen zijn naast Victoria ondermeer Xlendi, Marsalforn, Mgarr, Xaghra, San Lawrence, Qala en Nadur. Het eiland is sterk katholiek, kerken, basilieken en kathedralen bepalen het gezicht van Gozo. De vele dorps- en eilandfeesten, die gepaard gaan met veel pracht en praal, muziek en vuurwerk, zijn veelal katholieke feesten. Het bekendste feest is St.Pauls en St. Petrus dat eind juli uitbundig wordt gevierd.
De landstaal is Maltees, de enige Semitische taal met een Latijns letterschrift, ontstaan uit het Arabisch met een mengeling van Italiaans, Siciliaans en inmiddels veel Engelse woorden en uitdrukkingen. Het Maltees is de nationale taal, de voertaal is Engels.
Ruim 3000 jaar voor de jaartelling werd Gozo al bewoond door Feniciërs, waarna Romeinen, Byzantijnen, Osmanen, Normandiërs, Spanjaarden, de Ridders van de Johannieterorde en de Britten het eiland bewoonden. Ze hebben allemaal zichtbaar hun invloed en gewoonten achtergelaten op het eiland. 200 jaar lang zijn Malta en Gozo Engels geweest. In 1964 werd het een zelfstandig land. Een stukje Noord-West Europa in het uiterst Zuidelijke puntje van Europa, gelegen bijna in het Arabische Noord-Afrika tegen de Sahara aan. Je voelt je er bijzonder thuis in een Mediterrane omgeving met een fijn en bovenal gastvrij klimaat.
Het hedendaags Gozo maakt onderdeel uit van het Europese land Malta en is lid van de Europese Unie. Er wordt gerekend en betaald in euro’s. Het eiland is relatief dun bevolkt en enigszins geïsoleerd. Het is bereikbaar per ferry die regelmatig verbinding heeft met het eiland Malta en per helikopter die per gelegenheid kan worden ingehuurd.
Maltezen zijn een van oudsher zeevarend volk. Ze brachten hun kinderen en gezinsleden naar familie op Gozo. Weeskinderen werden er opgevangen en groot gebracht. De Italiaanse Priester Giovanni Don Bosco stichtte begin 19e eeuw op Gozo een opvanghuis voor jongeren. Het opvanghuis is er nu nog steeds. Gozo is een matriarchale samenleving, de vrouw is het hoofd van het gezin en zij is het gezag. Maltezen liefkozen het eiland, ze benoemen het als veilig voor vrouw en kinderen. Deuren zijn vaak niet afgesloten, auto’s staan open en sleutels hangen in sloten. De eiland bewoners zorgen voor elkaar en iedereen kent iedereen. Er is altijd wel iemand die familie is van.
Gozitanen zijn conservatieve, hardwerkende, trotse en bovenal religieuze mensen die Gozo graag aan de wereld laten zien maar het eiland zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat willen laten. Ze zien zich meer als Gozitaan en minder als Maltees.
